Emma Cline in Amsterdam

In de zomervakantie las ik welgeteld één boek (en dat vond ik heel wat in combinatie met een peuter en een pasgeboren baby), maar dat was meteen ook het beste boek dat ik tijden had gelezen. Ik werd vanaf de eerste bladzijde gegrepen en eindigde met diepe bewondering voor de jonge auteur (ze is verdomme jonger dan ik – iets wat gek genoeg me steeds vaker overkomt…), die de wereld een prachtdebuut had geschonken. Ik heb het over de Amerikaanse Emma Cline en haar roman ‘The Girls’.

Toen ik hoorde dat ze haar Europese tournee in Amsterdam zou beginnen, spoedde ik me naar de boekhandel waar ik mijn nieuwe idool in levende lijve kon zien. Ik vervloekte mezelf ondertussen voor het aanschaffen van een e-reader voordat ik op vakantie ging, waardoor ik mijn nieuwe lievelingsboek alleen digitaal in handen en dus niet kon laten signeren. Eenmaal in de boekhandel zwichtte ik binnen no-time voor de lokroep van de paperback en kocht het boek voor de tweede keer. Je bent een fan of je bent het niet. Toen ik eenmaal oog in oog stond met de lieftallige Emma – die ondanks haar overdonderende succes geen spoor van diagedrag vertoont – kon ik niets anders dan stamelen: ‘Could you sign my book please?’. Ik leek wel een verliefde tiener. Precies zoals de hoofdpersoon van het boek.

Oh ja, ik schreef over het hele gebeuren ook nog een stukje voor CLEEFT. Je leest het hier.